Το ίζημα της εξουσίας…
Τα περασμένα χρόνια η ιεραρχία του κράτους μας ξεκινούσε με πάνω πάνω τον Βασιλιά, μετά τον Πρωθυπουργό, μετά τον Πρόεδρο της Βουλής και μετά ακολουθούσαν οι υπουργοί.
Ο Βασιλιάς καθώς γεννιότανε πέφτανε από πάνω του δάσκαλοι και σοφοί καθηγητάδες να τον μάθουνε γράμματα και συμπεριφορά, να έχει στρατιωτική εκπαίδευση, να του δώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια για να γίνει ένας καλός Βασιλιάς. Ένας καλός ηγέτης. Πρωθυπουργός γινότανε όποιον ο βασιλιάς επέλεγε κι’ ας είχε διαλέξει άλλον ο λαός στις εκλογές. Πάντοτε όμως πρωθυπουργός γινότανε κάποιος επιφανής πολίτης, το ίδιο και το υπουργικό συμβούλιο.
Όλο αυτό το τσούρμο όμως είχε ρε παιδί μου και μια σταλιά φιλότιμο, κάποιο πατριωτισμό, έπαιρνε βέβαια εντολές από τους μεγάλους ¨συμμάχους¨ μας, αλλά η χώρα πρόκοβε παρά το ότι μόλις είχαμε βγει από ένα παγκόσμιο πόλεμο και από ένα αντάρτικο που μας σακάτεψε και τις συνέπειές του τις κουβαλάμε μέχρι σήμερα.
Κουτσά στραβά το σύστημα πήγαινε, μέχρι που ήρθε η Χούντα, έδιωξε τον βασιλιά και από βασιλευομένη την δημοκρατία μας την κάνανε προεδρική.
Τα χρόνια πέρασαν, ήρθε ο Αντρέας και ξανάλλαξε το σύστημα και την προεδρική δημοκρατία την έκανε πρωθυπουργική.
Όλα τα κουμάντα στα χέρια του πρωθυπουργού.
…